Κακές συνήθειες!
Στη γειτονιά μου μένει ένας παππούς περίπου διακοσίων ετών. Τον βλέπω που και που να πηγαίνει κάπου με μικρά σύντομα βήματα και το βλέμμα καρφωμένο μπροστά που και βόμβα να πέσει δίπλα δε γυρίζει. Τον χαιρετάω πάντα και αυτός αποκρίνεται συνεχίζοντας να κοιτάει ευθεία στο υπερπέραν όπως λέω αστειευόμενη.Χτές τον είδα πάλι, με μια νάιλον σακούλα στο ένα χέρι να προσπαθεί ανεπιτυχώς να την πετάξει στον κάδο ανακύκλωσης. Πήγα κοντά και κράτησα το καπάκι του κάδου ανοιχτό. «Εδώ είναι για ανακύκλωση!» του είπα δυνατά θεωρώντας βέβαιο ότι είναι κουφός. «Το ξέρω...» μου είπε,«χαρτιά έχει η σακούλα». Έμεινα χαζή. «Αααα… ανακυκλώνετε;» τον ρώτησα πάλι δυνατά. «Ακούω βρε!» Μου είπε. Προφανώς και ακούει και ανακυκλώνει. «Ωραία! Μπράβο!» του είπα πάλι λες και είμαι ειδική απεσταλμένη επόπτρια της εταιρίας ανακύκλωσης. Τον χαιρέτησα και έφυγα προβληματισμένη.
Το απόγευμα μιλούσα στο τηλέφωνο μ’έναν φίλο μου. Ετών 33.«Ανακυκλώνεις;» τον ρώτησα κάπου ανάμεσα σε σκόρπια νέα και χάχανα.«Όχι φανατικά» μου απάντησε.«Ο κάδος είναι στου διαόλου το κέρατο μωρέ!»Αφού κλείσαμε έκανα ένα μίνι γκάλοπ. Το 50% των φίλων μου δεν ανακυκλώνει. Οι λόγοι είναι κυρίως το ότι οι κάδοι ανακύκλωσης είναι πολύ μακριά ή ότι βαριούνται τη διαδικασία διαχωρισμού γυαλιού-χαρτιού-αλουμινίου στο σπίτι. Τους είπα το περιστατικό με τον παππού. Κάποιοι με άκουσαν προσεκτικά κάποιοι με προσπέρασαν θυμίζοντας μου δικές μου κακές συνήθειες. Έτσι είναι οι φίλοι ,πρέπει να αλληλοκράζονται αλλιώς είναι κόλακες, καλό είναι βέβαια να υιοθετούν και ο ένας τις καλές συνήθειες του άλλου με την ίδια ευκολία που αντιγράφουν τις κακές. Εγώ πάντως πήρα σοβαρές αποφάσεις: Την επόμενη φορά που κάποιος θα με ρωτήσει αν καπνίζω με βλέμμα αηδίας θα τον ρωτήσω αν ανακυκλώνει. Αν όχι, θα γυρίσω την κριτική boomerang πάνω του. Αν τώρα και ανακυκλώνει και δεν καπνίζει θα κάνω ότι δένω τα κορδόνια μου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου